Wim Oepts

Wim Oepts schilder van zonnige landschappen

Wim Oepts (1904-1988) is vooral bekend van zijn geabstraheerde landschappen in zinderende kleurvlakken. Landschappen waarvoor hij inspiratie heeft opgedaan in het zonovergoten zuiden van Frankrijk. Als kind gaat de geboren en getogen Amsterdammer regelmatig op zondag met zijn vader naar het Rijksmuseum. Daar is de kleine Wim vooral onder de indruk van het werk van Vincent van Gogh. Jaren later, als hij inmiddels een atelier heeft in Parijs, hangt hij een reproductie van Van Goghs tekening Mas de Provence aan de muur. Wim Oepts is vooral gecharmeerd van de manier waarop Van Gogh ‘zonder pittoreske behaaglijkheid’ het Zuid-Franse landschap weergeeft. Overigens ziet Oepts senior, ondanks die zondagse wandeling door het Rijksmuseum, een carrière in de kunstwereld voor zijn zoon niet zitten. Wim Oepts heeft dan ook niet gestudeerd aan een kunstacademie. hij is ook autodidact. Aanvankelijk werkt hij als graficus en maakt hij hoofdzakelijk hout- en linoleumsnedes.

Kleurcontrasten

Als Oepts in contact komt met kunstenaar Charley Toorop – zij woont in het kunstenaarsdorp Bergen – verandert zijn leven rigoureus. Toorop ziet het talent van Oepts en ontfermt zich als een ‘schildersmoeder’ over hem. Zij stimuleert hem om te gaan schilderen. Bovendien maakt Wim Oepts kennis met haar inner circle, met beroemdheden als Piet Mondriaan, Gerrit Rietveld, Kurt Schwitters en Pyke Koch. Een stimulerende entourage die bijdraagt aan zijn overtuiging om kunstenaar te worden. De schilderijen uit die tijd hebben een wat somber, sociaal-realistisch karakter. Totaal anders van kleur en sfeer dan de sprankelende landschappen waar hij bekend mee is geworden en die door verzamelaars worden omarmd. Die ommekeer ontstaat als hij naar Frankrijk reist.

Als Wim Oepts aan het begin van de jaren dertig naar Parijs gaat, is hij direct gefascineerd door de kunst van schilders als Henri Matisse, André Derain en – vooral – Paul Cézanne. Hij ontdekt in de Franse hoofdstad hoe enorm belangrijk kleur voor hem is. De eerste keer dat hij naar Zuid-Frankrijk reist, is hij overdonderd door het mediterrane licht van Saint-Tropez. Onder invloed van dit Zuid-Franse mediterrane licht verandert zijn kunst drastisch. Het wordt veel kleurrijker en een stuk lichter van sfeer. Oepts experimenteert met kleurcontrasten en zijn schildertoets wordt losser. Hij schildert vooral landschappen en dorps- en havengezichten.

In de jaren zeventig van de vorige eeuw worden de schilderijen van Oepts abstracter; het zijn deze Franse landschappen – opgebouwd in grote, contrasterende kleurvlakken – waarmee hij steeds succesvoller wordt. Als schilder van het mediterrane licht krijgt hij veel waardering. Niet alleen het licht in zijn schilderijen is bijzonder, ook de spanning tussen abstractie en figuratie geven zijn werk een extra dimensie.

De Amsterdammer Wim Oepts voelt zich thuis in Frankrijk. Hij voelt zich er ‘bevrijd’, zal hij later in een interview zeggen. Na enkele omzwervingen besluit hij in 1946 in Frankrijk te gaan wonen en hij blijft er tot aan zijn dood in 1988. Hij overlijdt in Parijs.

De schilderijen van Wim Oepts zijn geliefd bij particuliere verzamelaars en zijn werk is onder meer opgenomen in de collecties van het Stedelijk Museum in Amsterdam, het Kunstmuseum Den Haag en het Museum Henriëtte Polak in Zutphen.

Contact