Olie op doek 40 x 25 cm, gesigneerd rechtsonder
Olie op doek 40 x 25 cm, gesigneerd rechtsonder
Wim Schuhmacher was als schilder een autodidact. Vanaf 1913 werkte hij alleen nog maar als vrije kunstschilder. Belangrijk was zijn kennismaking met het werk van de Bergense School. Later ging hij een eigen stijl ontwikkelen. Met deze schildersstijl, het magisch realisme, is Wim Schuhmacher heel bekend geworden.
Een volle wijnfles, een leeg flesje, een blozende appel en twee vogelveertjes, een witte en een lichtbruine. De voorwerpen hebben iets gewichtsloos, het flesje lijkt niet zwaarder dan de veertjes. Een donkerblauwe tafel en een donker- en lichtgrijze achtergrond. Geen duidelijke lichtbron, maar lichte en donkere vlekken zonder aanwijsbare herkomst, maar wel met een lichte aanduiding van perspectief, een perspectief dat evenmin als het licht lijkt te kloppen: zijn de voorwerpen van boven of van onderaf gezien of zijn beide perspectieven gecombineerd? Die dubbelzinnigheid geeft een zekere raadselachtigheid aan het schilderijtje: het is geen onkunde maar raffinement. ‘Ik hef de realiteit op, tot wat ik zelf wil’, zei Wim Schuhmacher in 1945 in Vrij Nederland tegen Rein Blijstra.
Dit kleine meesterwerkje met zijn subtiel op elkaar afgestemde tinten en zijn intelligente en sterke rangschikking dateert uit de laatste jaren dat Wim Schuhmacher, een meester van de tonaliteit en van het fijnschilderen, nog schilderde. In 1977 – hij was toen vierentachtig jaar oud – is hij met schilderen gestopt, omdat hij te blind was geworden en het schilderen van landschappen, stadsgezichten, portretten, naakten en zelfs stillevens echt niet meer ging
Wim Schuhmacher
Bloemen
