Willem de Zwart

Willem de Zwart zijn leermeesters

Willem de Zwart studeerde aan de Haagse academie en vanaf 1877 werd hij door Jacob Maris onder de hoede genomen. De toen ervaren, maar nog lang niet op het hoogtepunt van zijn roem staande meester van de Haagse School gaf vaker adviezen aan jongeren, maar Willem de Zwart moet beschouwd worden als zijn enige echte leerling. Tijdens deze leertijd moest hij vooral oude meesters kopieren in het Mauritshuis en stillevens aquarelleren. Tot midden jaren tachtig is er een logische verwantschap van De Zwart zijn werk met dat van Maris. In die jaren trok De Zwart ook veel op met de ongeveer even oude George Hendrik Breitner die toen in Den Haag studeerde. De twee maakten in 1885 een reis naar Drenthe en ze schilderden diverse min of meer gelijke onderwerpen.

Landelijke omgeving

In 1894 verruilde Willem de Zwart Den Haag voor het landelijke Soest in het Gooi. De dorpen daar, vooral Laren en Hilversum, waren aan het eind van de negentiende eeuw voor veel schilders een geliefde omgeving. Mauve en Neuhuys hadden zich daar toen al in de boereninterieurs en het landschap verdiept en ook moderne Amsterdammers als Willem Witsen, Jan Veth en Wally Moes vestigden zich daar voor korte of langere tijd. De landelijke omgeving inspireerde Willem de Zwart tot het schilderen van onder meer landschappen met vee, stalinterieurs, portretten van de boeren en veemarkten.

In zijn tijd werden, net als nu, Willem de Zwart zijn strandgezichten zeer gewaardeerd. In 1903 organiseerde Van Wisselingh een tentoonstelling van zijn werk waarbij ook een aantal strandgezichten te zien was.

Willem de Zwart wordt ook wel de Haagse Breitner genoemd. Hij heeft talloze onderscheidingen gekregen op zowel binnenlandse als buitenlandse tentoonstellingen.