Erik Andriesse

Erik Andriesse een virtuoos kunstenaar

Erik Andriesse (1957-1993) was een ambitieus, maar vooral virtuoos kunstenaar. Een wonderkind ook, al op jonge leeftijd exposeert hij zijn schilderijen. Eigenzinnig en eigengereid is de in Bussum geboren Andriesse ook: hij trekt zich weinig aan van trends in de kunstwereld en volgt volstrekt zijn eigen weg. 

Na de middelbare school gaat hij naar Ateliers ‘63 in Haarlem (de voorloper van De Ateliers, een gerenommeerd opleidingsinstituut). Maar Andriesse heeft het er niet naar zijn zin. De nadruk ligt er te veel op abstracte kunst, en daar heeft hij niet zoveel mee.

Zijn hart ligt bij de natuur. Andriesse schildert bloemen, heel veel bloemen. Hij schildert vooral amaryllissen en zonnebloemen, maar ook lelies, orchideeën en magnolia’s. Bloemen met weelderige vormen in uitbundige kleuren. Het gaat Andriesse om de intensiteit en de kracht van kleur. De kunstenaar heeft niet alleen een uitmuntend kleurgevoel, maar ook een goed gevoel voor compositie. Andriesse schildert altijd naar model: op de markt koopt hij de bloemen die hij in zijn atelier model staan voor zijn schilderijen.  

Later in zijn carrière voegt Andriesse dieren toe aan zijn onderwerpen. Bloemen en dieren blijven zijn belangrijkste onderwerpen, al zijn schedels een ander geliefd onderwerp. Hij heeft honderden tekeningen van schedels gemaakt. Bloemen en schedels staan voor hem symbool voor de cyclus van het leven. Andriesse is gefascineerd door thema’s over leven en dood.

Zijn reis naar Bonaire is van grote invloed op zijn werk. Hij is er onder de indruk van de rijkdom van de tropische zee. De wonderlijke vormen en intense kleuren van kreeften, schildpadden en schelpen die hij daar ziet, verwerkt hij in zijn nieuwe werk. In 1988 wint hij de prestigieuze Prix de Rome, voor zijn grafiek. 

Vlak voor zijn veel te vroege dood – hij overlijdt onverwachts in 1993 op slechts 35-jarige leeftijd – raakt hij geïnteresseerd in het maken van keramiek. Hij gaat naar het Europees Keramisch Werkcentrum in Den Bosch en stort zich op het maken van een serie keramieken schalen en vazen. Hij decoreert dit werk uitbundig met de voor hem vertrouwde thema’s: dieren en skeletten. Pas na zijn overlijden wordt dit keramiek voor de eerste keer geëxposeerd.