Olie op doek 75 x 95 cm, gesigneerd rechtsonder en gedateerd 1932
Olie op doek 75 x 95 cm, gesigneerd rechtsonder en gedateerd 1932
Literatuur:
J.F. van Deene, Een dichterlijk schilder: Wim Oepts, Kroniek van Kunst en Kultuur 2 (1937), pag. 146-148; C. Blotkamp, Magie en Zakelijkheid Realistische Schilderkunst in Nederland 1925-1945, Zwolle 1999, afbeelding pag. 265; C. Blotkamp, Magie et Réalisme, Tendances réalistes dans la peinture Néerlandais de 1925-1945, Zwolle 2000, afbeelding pag. 73.
Tentoonstelling:
Amsterdam, Kunsthandel J. Vecht, 1932; Amsterdam, Stedelijk Museum, Kunstwerken van Nederlandsche Levende Kunstenaars, 1932; Arnhem, Museum voor Moderne Kunst, Magie en Zakelijkheid, november 1999-februari 2000. Parijs, Institut Néerlandais, Magie et Réalisme, maart-mei 2000.
De spoorcoupé uit 1932 van Wim Oepts is een op het eerste gezicht alledaags tafereel, dat men ook nu nog zo zou kunnen waarnemen, zij het dat de mode nu anders is. Zeven mensen in een treincoupé die zoals te doen gebruikelijk weinig met elkaar te maken hebben, maar toevallig gezamenlijk op weg zijn. Ze staren in zichzelf gekeerd voor zich uit, eentje leest er staande een krant, een man buigt zich over naar een vrouw en een jongetje staat tussen zijn vermoedelijke vader en moeder. Maar bij nader inzien is het toch een vreemd tafereel: de ramen zitten erg hoog voor een treincoupé waardoor er alleen maar wolken te zien zijn, als in een gevangenis. De kleuren zijn overwegend donker, met een vleugje rood en wat blauw, kleuraccenten die de algehele gedemptheid alleen maar versterken.
De gezichten van de mensen zijn uitdrukkingsloos, de ogen als het ware gesluierd. Het geheel wordt belicht door een onbekende lichtbron buiten beeld. De ruimte zou ook een wachtkamer kunnen zijn. Wat is een treincoupe anders dan een rijdende wachtkamer tussen hier en daar? In een soortgelijke voorstelling, De derdeklaswagon (ca. 1862) van Honoré Daumier, worden de mensen in de volle breedte en diepte van de coupé frontaal afgebeeld; Wim Oepts heeft gekozen voor een invalshoek van opzij die slechts een deel van de coupé laat zien. De prent van Daumier heeft iets lichts, iets satirisch ook, maar bij Wim Oepts is de sfeer er vooral een van de vervreemding en van de geheimzinnigheid, die tijdens het Interbellum in de magisch-realistische stroming gebruikelijk was. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde Wim Oepts zich in Frankrijk; daar werd zijn palet kleuriger en zijn stijl expressionistischer.
Wim Oepts
De tuin
