Van de Amsterdamse impressionistische schilder Hendrik Jan Wolter hebben wij dit museale werk in de collectie. Het is de haven van Polperro, een klein vissersplaatsje aan de kust van Engeland in Cornwall. Een kleinere versie van dit schilderij bevindt zich in de collectie van het Singer Musem in Laren.
Lees verder »
George Martens (1894-1979) is een van de oprichters van De Ploeg, het kunstenaarscollectief dat een belangrijke rol speel bij de ontwikkeling van de moderne kunst in het Groningen. De Ploeg zet zich met name af tegen het dan heersende, behoudende kunstklimaat. Hoewel Martens zijn carrière begint met het schilderen van portretten – veelal in opdracht, is hij vooral bekend geworden door de levendige en kleurrijke manier waarop hij het Groningse stadsleven weergeeft. Hij houdt van de bedrijvigheid van de stad. Martens is als zijn schilderijen: vrolijk en kleurrijk. Hij ontwikkelt zijn eigen expressionistische stijl en met zijn scherpe en analytische blik weet hij de stad en de stadsmens op uitbundige en spontane wijze te verbeelden. Het hier getoonde olieverfschilderij Gezicht op het Schuitendiep en de Steentilbrug, Groningen, gedateerd 1929, is daar een mooi voorbeeld van. Met snel aangebrachte verfstreken zet Martens in onrealistische kleuren zijn blik op de stad neer. Hij schildert ook veel kermis- en circustaferelen, in dezelfde onstuimige stijl, met dezelfde vrolijke kleuren. Martens trouwt met Alida Pott, een kunstenaar die hij leert kennen als ze beiden studeren aan de kunstacademie van Groningen. Het schildersechtpaar beïnvloedt elkaar zonder dat ze hun eigenheid verliezen. Als Alida, de liefde van
Lees verder »
Jan Hoynck van Papendrecht (1858-1933) is zijn leven lang gefascineerd geweest door de pracht en praal van het militaire leven van weleer; historische en heroïsche legertaferelen van helden in kleurrijke uniformen. Daarbij specialiseert Hoynck van Papendrecht zich vooral in het afbeelden van paarden. Hij kan met recht een paardenschilder worden genoemd. Altijd onberispelijk gekleed, een aristocratisch voorkomen én voorzien van een markante snor: Jan Hoynck van Papendrecht heeft zelf ook wel iets weg een militair. In de diverse ateliers die hij heeft gehad, omringt hij zich door militaire attributen. Ondanks allerlei nieuwe ontwikkelingen in de kunst, blijft Hoynck van Papendrecht trouw aan zijn natuurgetrouwe, realistische stijl. Hij is een scherp observator en als een chroniqueur van het leven tekent en schildert hij wat hij ziet. Hij is een meester in het weergeven van groepen mensen, zoals ook goed te zien in op de hier getoonde aquarel van de paardenrennen op renbaan Duindigt. De renbaan, in het groen gelegen tussen Wassenaar en Den Haag, bestaat al sinds 1906. Het is de enige renbaan van ons land waar nog steeds draverijen en paardenrennen worden gehouden. Jan Hoynck van Papendrecht is koningsgezind en heeft goede banden met het koningshuis. Zo wordt hij uitgenodigd
Lees verder »
Wouterus Verschuur (1812-1874) kan gezien worden als dé paardenschilder van de negentiende eeuw. De in Amsterdam geboren kunstenaar is een meester in het weergeven van de anatomie van de edele dieren. De natuurgetrouwe weergave van paarden, vaak gesitueerd in een bijzonder aantrekkelijk licht, maken hem in zijn tijd een populair schilder. Verschuur schildert allerlei soorten paarden: van werk- en trekpaarden tot magistrale arabieren. Hij benadrukt als geen ander de schoonheid van het dier. Verschuurs grote voorbeeld is de beroemde zeventiende-eeuwse paardenschilder Philip Wouwerman. Aan hem heeft Verschuur de compositorische schema’ en de stoffering ontleend: de stalopening op de achtergrond, een schimmel als blikvanger, paarden in allerlei houdingen en vanuit diverse hoeken, de aanwezigheid van honden en kippen. Verschuur plaatst het dier altijd in zijn natuurlijke omgeving, een paardenstal of een typisch Hollands landschap. Op Verzorgen van de paarden – een innemend en elegant paneeltje – is goed te zien dat paarden in die tijd een belangrijke rol spelen op het plattenland. De entourage van de boerenschuur is met liefde voor het boerenleven weergegeven. Ook internationaal staat Verschuur zeer goed te boek. Hij verkoopt regelmatig aan buitenlandse verzamelaars. Zo is ook de Franse Keizer Napoleon III fan van zijn paardenschilderijen. Dankzij deze
Lees verder »
Co Breman wordt beschouwd als één van de eerste pointillisten van ons land. Het pointillisme, voor het eerst door George Seurat en Paul Signac toegepast in de jaren tachtig van de negentiende eeuw in Parijs, bestaat uit het aanbrengen op het doek van stipjes verf in ongemengde kleuren. Co Breman, die in zijn geboortestad Zwolle aan de tekenschool een lerarenakte haalt, ziet het werk van Seurat en Signac als hij naar Parijs gaat. Co Breman past de stippeltechniek ook toe in zijn landschappen, zoals heel fraai te zien is op het schilderij Zomers IJssellandschap met boten uit 1908.
Lees verder »
Jaap Egmond kreeg bekendheid met zijn de witte reliëfs die enigszins aansluiten bij het werk van de Nul-Beweging. In tegenstelling tot het intuïtiever werk van Jan Schoonhoven, baseerde Egmond zijn reliëfs op wiskundige berekeningen en formules. De daaruit voortkomende maten en verhoudingen schetste hij op ruitjespapier, dat de basis vormde voor het kunstwerk. Vanaf circa 1978 maak Egmond ook ruimtelijke objecten en reliëfs in staal. Ze hebben niet de zachtere huid van de witte reliëfs, maar krijgen door een ‘borsteling’ een bijzondere lichtval en spiegeling. Het staal geeft het reliëf enerzijds een koelere uitstraling, maar dankzij de reflecties krijgt het ook een zekere speelsheid. Steeds krijg je vanuit verschillende hoeken andere beelden en kleuren te zien. De hellingen van de vlakken beïnvloeden de lichtval op het werk. Het maken van een werk geschuurd staal was niet eenvoudig. Elk object werd opgebouwd uit losse elementen, die gelijmd moesten worden op een houten frame. Egmond voelde zich aangetrokken tot het vierkant, het was van groot belang in zijn werk. In de natuur komt het niet voor. Het hoorde bij de mensheid en zorgt voor ordening en regelmaat in een wanordelijke wereld. Egmond vond het belangrijk dat een reliëf werd opgehangen in een
Lees verder »