Kees van Dongen (1877-1968) is misschien wel de meeste Franse kunstenaar van Nederland. Als jonge twintiger vestigt hij zich definitief in Parijs, waar hij al snel onderdeel uitmaakt van een groep avant-gardistische kunstenaars. Van Dongen wordt, tezamen met schilders als Henri Matisse en Georges Braque, beschouwd als een van de grondleggers van het fauvisme. Hij gebruikt aanvankelijk ongemengde, felle en contrasterende kleuren en stapt af van een natuurgetrouwe weergave: een huid kan net zo goed groen zijn, of paars.
Dit strandgezicht heeft Van Dongen geschilderd in Deauville, de mondaine badplaats aan de Côte Fleurie (Bloemenkust),waar de fine fleur zich graag laat zien. Van Dongen bezoekt Deauville voor het eerst in de zomer van 1913. Hij herkent in de zee, de lucht en het licht de jeugdige indrukken van zijn geboorteland. Evenals de vele in Parijs wonende kunstenaars en high society zou Van Dongen vrijwel elke zomer naar Deauville gaan om er te schilderen, én om er te genieten van het goede leven. Hij was er een graag geziene gast.
Dit strandgezicht is te dateren omstreeks 1929 en rechtsonder gesigneerd. Met trefzekere toetsen en expressieve kleuren schildert Van Dongen het zomerse strandvermaak van de Franse elite. Links speelt een kind met een emmer in het strand, terwijl moeder ontspannen leest in een strandstoel. Op de achtergrond zien we zwemmers in de zee. Waarschijnlijk is er een wedstrijd aan de gang. Het is druk op het strand; badgasten in zwemkleding en chic geklede mensen, iedereen kijkt naar het spektakel in de zee.
Behalve de blikvanger van dit schilderij. De meeste aandacht gaat uit naar de vrouw met haar fel rood-oranje badmantel, poserend voor twee strandtenten. Zelfbewust kijkt ze de toeschouwer aan. Kees van Dongen wordt internationaal gerekend tot de belangrijkste kunstenaars van zijn tijd. Zijn werk is onder andere vertegenwoordigd in het Museum of Modern Art in New York, het Museum of Fine Arts in Houston en het Rijksmuseum te Amsterdam.
