De in Amsterdam geboren Hendrik Jan Wolter (1873-1952) is bekend geworden met zijn luministische schilderijen. In 1895 schrijft de jonge Wolter zich in als student aan de Académie des Beaux Arts in Antwerpen. Hij begint zijn carrière, als zoveel schilders die aan een dergelijke instelling hun opleiding krijgen, met verhalende schilderijen in een realistische stijl. Onder invloed van Franse impressionisten als Claude Monet en Camille Pissarro ontwikkelt hij een kleurenpalet in neo-impressionistische, luministische stijl. Het licht en in het bijzonder het zonlicht speelt een belangrijke rol in zijn werk. Vanaf die periode schildert hij veel havengezichten waarmee hij veel faam verwerft.
Van 1923 tot 1938 is Hendrik Jan Wolter als professor verbonden aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. Hij heeft in die tijd een atelier aan de Amsteldijk. Verschillende keren schildert hij het fantastische uitzicht dat hij heeft vanuit zijn werkruimte. En afhankelijk van het weer, het tijdstip en de wisselende seizoenen weet Wolter elke keer weer een compleet andere sfeer op te roepen. Deze Amstelgezichten worden gezien als hoogtepunten uit zijn oeuvre.
Op het hier getoonde winterlandschap, dat linksonder is gesigneerd, heeft het gesneeuwd. Een dun laagje verse sneeuw bedekt de straten. De lucht is grijs en je voelt dat het ijzig koud is. Aan de overkant van de Amstel zie je theater Carré liggen. De lange schaduwen verraden dat de zon – vanuit het oosten – nog laag staat en dat het nog ochtend is.
